Dialog melijski to fragment najsłynniejszego dzieła starożytnego greckiego historyka Tukidydesa, który zawarł w księdze V. Dotyczy on epizodu wojny z roku 416 p.n.e. Wówczas flota ateńska dotarła do wyspy Melos, która choć oficjalnie neutralna, była w przeszłości skolonizowana przez Spartę i pozostawała z nią w bliskich relacjach (Melijczycy płacili daninę Spartanom i gościli och flotę). Dowódcy wyprawy ateńskiej, strategowie Kleomedes i Tejzjas postawili mieszkańcom Melos ultimatum – albo podporządkują się Atenom (przystąpią do Ateńskiego Związku Morskiego), albo dojdzie do wojny i wyspa zostanie zniszczona. Ta sytuacja mieszkańców Melos, którzy zostali postawieni przed strategicznym dylematem: poddać się czy też, licząc na pomoc swoich sojuszników, odrzucić ultimatum, został określona we współczesnej literaturze naukowej jako dylemat melijski i stała się przedmiotem ożywionych badań z użyciem teorii gier. W rzeczywiści Melijczycy odmówili poddania się, a co za tym idzie traty suwerenności i zwrócenia się przeciwko Sparcie. Ateńczycy dokonali więc inwazji, dokonując rzezi wśród mieszkańców Melos (mężczyzn wymordowali, kobiety i dzieci sprzedali w niewolę).